Geçtiğimiz 6 Mayıs’ta Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan, Yusuf Aslan’ın asılarak öldürülmelerinin 46. Yıldönümüydü. O sabah düşündüm... 1960 ihtilalinden üç ay önce doğmuşum… Hayalleri, umutları olan birer çocuktuk hepimiz... Biz büyüdükçe kirlendi dünya… Neler gördük, neler yaşadık? *** İdamlar, sıkıyönetimler, darbeler… Kamplara bölünüp birbirlerine düşman edilen gençler… Hapislerde çürüyen, işkence gören aydın kişiler… Kapatılan gazeteler, susturulan gazeteciler… Atatürk’ün ölümünden sonra, teker teker yitirilen devrimler… Ayrımlar derinleştirilerek bozulan kardeşlikler… Birbirleriyle küs, kavgalı siyasetçiler… İlkesiz, omurgasız, ciddiyetsiz, düşüncesiz partililer… Kazanan kötüler, kaybeden iyiler… Topluma önderlik edemeyen, suskun ve yetersiz üniversiteler… Kendisini bile yetiştirip geliştirmekten aciz eğitimciler… Hep bana, yalnız bana diyen işverenler… Haklarını arayamayan işçiler… Umursamaz, tembel, kahve köşelerinde pinekleyen köylüler… Kadına saygı göstermeyen erkekler… Savaşlar, kavgalar, katliamlar, ölümler… Kandıranlar, kandırılanlar, hileler, hakaretler… Cinayetler, suikastlar, kazalar, tecavüzler... Sefiller, cahiller, vahşiler, fakirler... Bağnazlar, yalancılar, gericiler... Herkesten ve her şeyden nefret edenler… Şiddet görenler, taciz edilenler… Boş verenler, önemsemeyenler, pes edenler… Aptallar, satılmışlar, yetersizler… Korkup saklanmayı seçenler... Çağdaş dünyayla bir araya gelemeyenler… Geriye yürürken ilerlediğimizi söyleyenler... Sevmeyi, sevilmeyi bilmeyenler… Ekonomik krizler, uyutulan kitleler… Günden güne azalan özgürlükler… Gelişmiş ülkelere kaptırdığımız genç beyinler… Kötü gidişi bir türlü düzeltemeyenler… *** Yeter artık! Çocuklarımız güzel bir hayat sürsün... Barış içerisinde yaşasınlar, Kardeşlik şarkıları söylesinler, Sevsinler, sevilsinler. Hiç kötülük görmesinler… Hiç acı çekmesinler… *** Artık tamam diyelim… Nefreti unutalım… Sözü sevgiye bırakalım.