CHP’de ön seçim takviminin ilk ayağı tamamlandı ve Ekrem İmamoğlu 119 milletvekilinin imzası ile ön seçim için Cumhurbaşkanı aday adayı oldu.
Burada ilk dikkat çeken, verilen imza sayısının yüksekliği.
Anlaşılan, Kemal Kılıçdaroğlu ile birlikte hareket eden milletvekillerinin de kahır ekseriyeti imza vermiş. Bu durumu iki şekilde değerlendirebiliriz
Birincisi; halihazırda ‘şaibeli kurultay’ soruşturması nedeni ile yeni bir tartışma açmamak adına böyle bir tavır sergilenmiştir. İkincisi de; Kılıçdaroğlu ekibinin bütünlüğünü kaybetmeye başlaması. Her iki durumunda geçerli olması ihtimali yüksek.
Olayın bir başka boyutu daha var.
CHP, bu ön seçimi ‘ön seçim’ yapmak için ikinci bir aday çıkarma arayışına girmedi. Diğer rakip Ekrem İmamoğlu olunca da, adaylar sessizce köşelerine çekildiler.
Gelelim can alıcı yere.
Üniversite öğrenciyken, zorunlu derslerin yanısıra seçmeli dersler de olurdu. Fakat burada da küçük bir sorun vardı. Seçmeli ders sayısı bir olunca, adı ‘zorunlu seçmeli’ye çıkmıştı.
CHP de şu anda tam bir ‘zorunlu seçmeli’ ön seçim durumunda.
Peki, bu durumda ön seçimin ne anlamı kalıyor?
Süreci izlediğimizde şunu görebiliyoruz.
CHP ön seçimi kendi içerisinde bir demokratik şölen olarak değil, Cumhurbaşkanlığı seçimi için bir taktik, bir kitle çalışması olarak öngörmüş. Ama bu öngörünün gerçekleşebilmesi, ön seçime katılım ile mümkün olacaktır. Ön seçim süreci başlamadan önce açıklanan bir milyon altı yüz bin üyenin ne kadarı sandığa gidecek, artık stratejik bir önem taşıyor.
Eğer anlamlı bir katılım sağlanırsa, CHP tabanı erken seçime hazır ve motive olmuş anlamına gelecek ve ‘tek aday’ da olsa baştaki kitle çalışması hedefe ulaşmış olacak, Ekrem İmamoğlu bu güçle sahaya inecektir. Fakat tersi olur da anlamlı bir sayı yakalanamazsa, bu defa pimi çekilmiş bomba CHP’nin içinde patlayabilir ve İmamoğlu’nun adaylığı, her ne kadar tek aday da olsa, meşruiyet kazanamayabilir.
Artık önümüzde ön seçim sürecinde ikinci adım, ön seçim var.
CHP üyeleri bakalım ‘zorunlu seçmeli’ ön seçime ilgi gösterecek mi?
