Sosyal becerileri iyi olan çocuklar karşılıklı iletişimde beklenen davranışları gösterebilmekte diğer çocukları ya da kendilerini tatmin edebilecek yönde iletişim kurabilmektedir. Ancak Otizmden etkilenmiş çocukların sosyal kuralları esnek kullanabilme becerileri büyük ölçüde yetersiz kalmakta ve sosyal durumların değişikliğine uyum sağlayabilmede güçlükler gözlenmektedir. Otizmdeki sosyal yetersizlik çocuğun sosyal uyumu ve davranışları üzerine etkili olmaktadır. Çocuğun yaşı ilerledikçe var olan problemler değişebilir, bazıları yok olur, bazıları şekil değiştirerek devam eder. Sosyal gelişim alanına yönelik eğitim amaçları çocuğun gelişimsel düzeyine ve belirli gereksinimlerine yönelik olarak saptanmalıdır. Küçük yaş çocukların sosyal iletişimlerinin sıklığını artırmak için bazı yapılandırılmış ortamların kullanılması gerekmektedir. Büyük yaştaki çocukların eğitiminde ise onların bağımsız birtakım becerileri yapmalarına yardımcı olunmalı ve sosyal uyumsuzluklarını azaltmak hedeflenmelidir. Otizmden etkilenmiş çocukların sosyal etkinliklere katılımını ve karşılıklı etkileşimi sağlamak için yapılacak etkinlikler, çocuğun tek bir davranışı düşünülerek uygulanmalıdır. Bu iletişim şekli çocuğa anlamlı ve zevkli geldiği sürece sürdürmesine olanak sağlayacak ve çocuğun kendi özel ilgileri de iletişimi artırmada etkili olacaktır. Buna göre anne babalara çocuklarının ilgisi doğrultusunda bul yap ile oynamaları, küplerle kule yapmaları oyuncaklarını sıralamaları için gereksinimleri olan çevreyi ve oyun etkinliklerini sağlayabilmeleri öğretilmelidir. Ancak böyle bir destek çocuğa o anda oyun için gerekli olan her materyali vererek yapılmamalıdır. Çocuk karşılıklı iletişime girme konusunda oyun yoluyla (oyuncağının eksik olan parçasını yetişkinden istemesi) yönlendirilmelidir. Çocuğun herhangi bir etkinliği tamamlamasında yetişkinle gireceği bir iletişim önem taşımakta ve sözel olarak gereksinimlerini belirtmesi, göz ilişkisi kurarak iletişimi sürdürmesi beklenmektedir. Bu durumu yaratmak ve sürdürmek için çocuğa yardımcı olunmalı ve yetişkinler onun kendiliğinden iletişimi başlattığı durumlara daha çok katılmalıdır. Bu şekilde çocuk iletişimin sadece yararını değil, ona zevkli gelen yanlarını da öğrenecektir. (Devam Edecek) Esenlikler Dilerim.